door coach Peter
Het was mijn eerste jaar als coach van een basketbalploeg en het was voor iedereen in het begin wat zoeken. De belangrijkste les die we in de eerste maanden moesten leren is dat basketball een contactsport is. Dat was soms even verschieten.
Veel spelers gaan kijken hoeveel punten ze gescoord hebben na een match, als coach ben ik veel meer fan van mooi samenspel. Op sommige matchen kwam dat er al heel goed uit. Het is veel leuker als iedereen de bal krijgt.
Als coach was het soms een oefening in geduld, alles werd in vraag gesteld. Moet een lay-up wel 2 stappen hebben? Kan het niet sneller als we maar 1 stap zetten? Waarom doen we een jumpstop? Waarom had ik moeten passen als ik net een quasi onmogelijk shot toch heb binnengegooid? Waarom mag ik niet altijd proberen de bal te onderscheppen? Er kwam soms geen einde aan de vragen 😄.
Ik denk met veel plezier terug aan het afgelopen seizoen en vind het jammer dat het voorbij was. Volgend jaar zal ik de eerste zijn om voor jullie allemaal te supporteren.
Bedankt Jasper, Vince, Bas, Andres, Vito, Naman, Lewis, Arno, Felix, Elias en Shaurya! En alle hun ouders voor de hulp!
Izze Wizze Wuzze, geeft em buzze!